Özellikle motor becerilerindeki gelişme ile kontrol kabiliyeti kazanan ve yeni becerilerini deneyimleme ihtiyacı içerisinde olan çocuk için bu dönem anneden ayrılma ve bireyselleşme dönemidir. Keşfettiği bu yeni dünya çok heyecan verici ve merak uyandırıcıdır. Ancak yine de çocuk her ne kadar kendi ihtiyaçlarını kendisi karşılamayı ve dış dünyayı keşfetmeyi istese de aynı zamanda kaygılı ve anneye geri dönme ihtiyacı içerisindedir. Dolayısı ile birkaç günden uzun süren ayrılıklar kaygı uyandırıcı ve travmatik olabilir.
Yine bu dönemde çatışmalar kaçınılmazdır. Bireyselleşmek isteyen çocuk ile onu tehlikelerden korumaya çalışan ebeveyn arasında güç çatışması yaşanır. Çatışmalar çocuğun beslenme ve uyku düzeninde değişmelere, öfke nöbetlerine, ağlama krizlerine neden olabilir. Aslında bu nöbetler büyümenin ve gelişmenin doğal bir sonucudur. Sözel becerileri yeterince gelişmemiş olan çocuk ağlayarak kendisini ifade etmeye çalışır.
Çatışmaların ailede nasıl karşılık bulduğu kritik derecede önem taşır. Eğer ebeveyn ağlama krizlerini teslim oluyor, sınır koyamıyor ise çocukta istenmeyen davranışların yerleşmesine ve uzun vadede davranım bozuklukları geliştirmesine sebep olabilir. Unutmamalıdır ki ilk öğrenmeler çok önemli ve kıymetlidir. Yanlış bir davranışı düzeltmek, doğru bir davranışı kazandırmaktan çok daha zordur.
Bu dönemde temel bakım veren kişinin, öncelikle annenin dönemin özelliklerinin farkında olması, gereksiz yere çocuğun hareketlerini engellememesi, yapabildiği becerileri için güvenli ortam hazırlaması ve en önemlisi sabırlı olması kritik önem taşır.
ÇocukluDünya Editörünün mesajı: Çoğu ebeveynin belki de en çaresiz hissettikleri durum çocuklarının öfke nöbetleridir. Çocuklarda öfke bir savunma mekanizması olarak görülebilir. Bu öfke nöbetleri 1 yaş civarında başlayabilir. Çünkü bu yaş itibariyle çocuklar çevresinde olup biten şeyleri yavaş yavaş fark etmeye başlar ve etrafındaki insanların kendi üzerindeki gücünü fark eder. Bunlar da çocuktaki bağımsızlık duygusunu ve dolayısıyla sabırsız ve inatçılık gibi özellikleri ortaya çıkarır. Bu da öfke nöbetlerine sebep olabilir. Yaş ilerledikçe öfke nöbetlerinde azalma görülür. Çünkü çocuklar konuşmaya başladıkça kendilerini daha iyi ifade edebildiklerinden bu yola başvurmazlar.
Öfke nöbetlerini engelleyebilmek için çocukların temel ihtiyaçlarını aksatmadan karşılamak önemlidir. Aynı zamanda çocuğun duygusal dengesini bozmamak adına çocukla verimli vakit geçirmek önemlidir. Çocuk öfke nöbeti geçirdiğinde ona gergin tepkiler vermek öfke nöbetlerini daha da arttırır. Bu yüzden sakin kalmanız oldukça önemlidir. Çocuklar her şeyi ebeveynlerinden öğrendikleri gibi duygularını yönetmeyi de ebeveynlerinden öğrenirler. Bu yüzden ona düzgün bir rol model olmanız ve iletişim biçimlerinize dikkat etmeniz önemlidir.